ایمپلنت دندانی به پیچ ساخته شده از جنس تیتانیوم گفته می شود که در استخوان فک کاشته و جایگزین دندان از دسترفته می شود؛ پس از جایگذاری ایمپلنت دندانی طی روندی که یکپارچگی استخوانی (osseointegration) نام دارد ایمپلنتدندانی محکم به استخوان جوش می خورد سپس روکش یا دست دندان بر روی ایمپلنت دندانی متصل می شود.

روش انجام عمل ايمپلنت دندان

اين عمل بر همکاري متقابل بين بيمار، دندانپزشک و متخصص لثه (پريودنتيست) استوار است. دندانپزشک و متخصص لثه در مورد محل و چگونگي قرار گرفتن ايمپلنت‌ها به بيمار مشاوره مي‌دهند. متخصص لثه با توجه به شرايط خاص هر بيمار و نوع ايمپلنت انتخابي برنامه درماني مناسب را براي تامين اهداف و نيازهاي بيمار طرح‌ريزي مي‌کند.

برای اینکه بتوان به کاشتن دندان ایمپلنت اقدام کرد باید مدت زمانی را برای محکم شدن این پایه ی تیتانیومی در نظر گرفت تا بتواند درون استخوان جا بگیرد .در ساخت این تجهیزات با پیشرفت های زیادی همراه بوده که با تغییراتی که در فرم ایمپلنت داده میشود و موادی که در ساختنش بکار میرود و اینکه بتواند استخوان سازی را تحریک کند و به سرعت سفت شود و سریع به بدنه ی استخوان بچسبد. مدت زمان حداقل این درمان را در دو جلسه در نظر گرفته اند که باید به صورت پشت سرهم باشندتا بتوان قسمت تاج را هم نصب کرد.
ممکن است برای همه شما نیز پیش امده باشد که یک یا چند دندان خود را از دست داده اید و الان با مشکل جویدن غذا و حتی صحبت کردن دچار شده اید.در قدیم تنها راه این بود که تمام دندان کشیده شوند و به جای آن از دندان های مصنوعی استفاده می کردند . هزینه کاشت دندان در واقع همان هزینه ساخت قالب دندان مصنوعی بود. اما امروزه با پیشرفت هایی که در زمینه علم پزشکی صورت گرفته است شاهد هستیم که هر روز تکنولوژی جدیدی در علم به کار گرفته می شود . شما اگر دارای دندان های خراب و پوسیده ای هستید و راهی جز کشیدن انها ندارید جای نگرانی وجود ندارد . هر چند که هیچ چیز جای دندان های طبیعی شما را نخواهد گرفت اما شما می توانید اقدام به کاشتن دندان ایمپلنت نمایید.

رويکرد تيم درماني مراقبتي هماهنگ و همه‌جانبه را مبتني بر بهترين ايمپلنت انتخابي ارائه مي‌دهد.
سپس ايمپلنت ريشه دندان، که پايه‌اي تيتانيومي است، داخل حفره استخوان دندان از دست رفته قرار داده مي‌شود. استخوان فک به موازات التيام يافتن پيرامون پايه فلزي ايمپلنت به گونه‌اي رشد مي‌کند که پايه در نهايت داخل فک ثابت مي‌شود. اين فرايند التيام 6 تا 12 هفته طول مي‌کشد.
پايه اتصال دهنده کوچکي، به نام اباتمنت، پس از جوش خوردن ايمپلنت به استخوان فک به پايه متصل مي‌شود تا دندان جديد را محکم در جاي خود نگه دارد. دندانپزشک براي ساختن دندان يا دندان‌هاي جديد روي دندان را تراش مي‌دهد و مدل بايت، روي هم آمدن دندان‌ها، را با توجه به ديگر دندان‌ها، نوع دندان و نحوه کنار هم قرار گرفتن آنها، بازآفريني مي‌کند. دندان يا دندان‌هاي جديد مبتني بر اين مدل تهيه مي‌شود و در انتها دندان جايگزين، يا اصطلاحاً تاج دندان، به اباتمنت متصل مي‌شود.
برخي بيماران ترجيح مي‌دهند به جاي يک يا چند تاج مجزا اتصال‌هايي روي ايمپلنت قرار گيرد که دندان مصنوعي متحرک را نگه دارد.
دندانپزشک رنگ دندان جديد را با دندان‌هاي طبيعي هماهنگ مي‌کند. از آنجايي که ايمپلنت درون استخوان فک محکم مي‌شود، ظاهر، حس و عملکرد دندان جايگزين دقيقاً مانند دندان طبيعي است.
با توجه به نيازهاي بيمار و طرح درماني او، عمل ايمپلنت دندان دربرگيرنده‌ي موارد زير مي‌باشد.
• جايگزيني تنها يکي از دندان‌ها
• جايگزيني چند دندان
• جايگزيني تمام دندان‌ها
• بالا بردن سينوس‌
• اصلاح ريج دندان

انواع ايمپلنت دندان

ايمپلنت دندان از نظر شکل و قرارگيري و همچنين از نظر روش و مراحل قرار دادن آن در استخوان، يک يا دو مرحله‌اي، به گروه‌هاي مختلف تقسيم‌‍بندي مي‌شود.

ايمپلنت ساب پريواستيل (قرار گرفته زير پوشش استخوان)

ايمپلنت ساب پريواستيل که زير پوشش استخوان قرار مي‌گيرد، معمولاً در عمل‌هاي يک مرحله‌اي به کار برده مي‌شود. پايه اتصال دهنده براي نگه داشتن ترميم و تاج از لثه بيرون مي‌زند. مزيت اصلي استفاده از ايمپلنت ساب پريواستيل اين است که دندان مصنوعي را براي بيماراني که ارتفاع استخوان کمي دارند، محکم و ثابت نگه مي‌دارد.

ايمپلنت اندواستيل (فرورونده در اندوستوم و داخل استخوان فک)

اين نوع ايمپلنت عموماً در عمل‌هاي دو مرحله‌اي به کار برده مي‌شود و طي عمل جراحي به طور مستقيم درون استخوان فک قرار داده مي‌شود و به همين دليل مي‌توان آن را جايگزيني براي پل‌ها يا دندان‌هاي مصنوعي متحرک محسوب نمود. همان طور که در تصوير پايين مي‌بينيد، اين ايمپلنت در انواع گوناگوني چون پيچي/ رزوه‌دار، استوانه‌اي/ صاف و تيغه‌دار عرضه مي‌شود.

ايمپلنت‌ دندان دو مرحله‌اي

عمل دو مرحله‌اي پرکاربردترين روش به شمار مي‌رود. ايمپلنت طي عمل جراحي داخل استخوان فک به گونه‌اي قرار داده مي‌شود که روي آن با لثه پوشانده شود. سپس بافت لثه با بخيه بسته مي‌شود تا در زمان التيام يافتن استخوان اطراف ايمپلنت و جوش خوردن اين دو به يکديگر از ايمپلنت در برابر وارد شدن نيرو محافظت شود. جراحي (جزيي) دوم پس از التيام يافتن به منظور باز کردن روي ايمپلنت و متصل کردن پايه (اباتمنت) و تاج (ترميم) موقت انجام مي‌شود.

ايمپلنت‌ دندان يک مرحله‌اي

در اين روش از ايمپلنت يک تکه‌اي بلندتري استفاده مي‌شود که پس از قرار داده شدن در استخوان فک از لثه بيرون مي‌زند. پايه (اباتمنت) و تاج را مي‌توان پس از التيام يافتن بدون انجام جراحي دوم به منظور باز کردن روي ايمپلنت در جاي خود قرار داد. در روشي ديگر ايمپلنتي دو تکه‌اي مانند مورد استفاده شده در عمل دو مرحله‌اي به کار برده مي‌شود. ايمپلنت و اباتمنت به سرعت در طول جراحي اوليه به يکديگر متصل مي‌شوند. اما نقطه ضعف ايمپلنت يک مرحله‌اي اين است که ايمپلنت در برابر نيروهاي خارجي آسيب‌پذير است و بايد نهايت مراقبت را از آن به عمل آورد تا هيچ گونه خللي در روند التيام يافتن به وجود نيايد.
ميزان موفقيت هر دو عمل يک و دو مرحله‌اي بر اساس پژوهش‌هاي انجام شده مشابه است. بنابراين از دندانپزشک يا جراح دهان و دندان بخواهيد تا دليل انتخاب هر رويکرد را شرح دهد و مزايا و معايب راه حل انتخابي خود را توضيح دهد.

جايگذاري سريع

ايمپلنت و ترميم (تاج) هر دو در مواردي کاملاً گزينشي طي يک جراحي داخل دهان قرار داده مي‌شود. جراحي ايمپلنت بلافاصله پس از کشيدن دندان انجام مي‌شود و تاج ني اندکي پس از آن در جاي خود قرار داده مي‌شود. تراکم و حجم استخوان بايد براي چنين عملي در حد قابل قبول و بالا باشد تا نتيجه مناسبي به دست بيايد.

موارد استفاده از ایمپلنت

ایمپلنت دندانی را میتوان بجای موارد زیر استفاده کرد یک دندان از دست رفته بریج با چند دندان از دست رفته در بریج های معمولی، دندانهای دو طرف محل بی دندانی تراش می خورند و سه روکش برای ساختن بریج نیاز است تا تنها یک دندان جایگزین میشود. بر طرف کردن لقی دست دندان بهتر است که ایمپلنت دندانی به همدیگر متصل شوند و به صورت گروهی روکش شوند تا اینکه تک تک و به طور مجزا روکش شوند به این دلیل که میتوانند در تحمل فشارهای جویدن به کمک هم بیایند بر اساس تحقیقات فک پایین برای کاشت با موفقیت بیشتری همراه بوده است .این موفقیت تا حد ٪98 تا 100 ٪ تخمین زده شده در صورتی که فک بالا در حدود 90درصدتا 95درصد با موفقیت همراه است.

مراقبت های بعد از عمل

رعایت مراقبت های بعد از ایمپلنت تاثیر بسزایی در تسریع روند بهبودی دارد. بعد از انجام کاشت دندان شما ممکن است به استراحت نیاز داشته باشید تا اثر بیهوشی بگذرد.بعد از یک بیهوشی موضعی چند ساعت طول میکشد تا دهان نتان به حالت اول خود برگردد
شما ممکن است به یک مسکن نیاز داشته باشید تا اثر ناراحتی حاصل از بی حسی را برطرف کند
معمولا بعد از عمل ایمپلنت دندان میتوانید به خانه برگردید اما اگر بیهوشی عمومی داشتید به یک همراه نیاز دارید تا شمارا برای رسیدن به خانه همراهی کند و تا 24 ساعت اول بهتر است دوست یا یکی از اشنایان مراقب شما باشد
بیهوشی عمومی مهارت ها و هماهنگی های شما را تحت تاثیر قرار میدهد بنابراین باید تا 24 ساعت اول از رانندگی ،مصرف الکل ،کار با ماشین الات و یا ثبت اسناد قانونی بپرهیزید.اگر هرگونه شکی راجب رانندگی دارید میتوانید با شرکت بیمه موتور خود تماس برقرار کنید تا شمارا از توصیه های خود اگاه کنند و همیشه مشاوره دندانپزشک خود را دنبال کنید
مهم است که در روزهای استراحت بعد از عمل کاشت دندان از غذاهای نرم استفاده کنید مراقب باشید از غذاها و نوشیدنی های داغ تا زمانی که همه احساس به دهانتان باز نگشته استفاده نکنید در غیر این صورت ممکن است بدون اینکه متوجه شوید خودتان را بسوزانید.
بسیار حائز اهمیت است که دهان خود را مثل معمول با مسواک زدن و نخ دندان تمیز نگه دارید و ممکن است برای اینکه بتوانید راحتتر بین دندانهای خود را تمیز نگه دارید به مسواک ویژه ای نیاز داشته باشید.

لوازم مورد نیاز و عوارض ارتودنسی

ارتودنسی (ارتودنسی دایمون،متحرک،ثابت) یکی از تخصص های دندانپزشکی است که به منظور مرتب کردن و ردیف کردن دندانها و هماهنگ نمودن فک ها در جهت اصلاح طرح لبخند به کار برده می شود .از اصلی ترین وظایف ارتودنسی، تشخیص، پیشگیری و درمان ناهنجاری های دندانی فکی است. این عمل می تواند توسط درمانهای ثابت یا متحرک ، ارتودنسی با براکت های هم رنگ دندان (سرامیکی) (کامپوزیتی)، یا توسط ارتودنسی نامرئی توسط سیستم لینگوال (قرار دادن براکت ها در پشت دندانها) یا ارتودنسی نامرئی با پلاک ارتودنسی شفاف (Invisalign) و غیره انجام شود . ارتودنسی ثابت می تواند توسط روش های Straight  ، Edgewise ، Roth یا دیمون و غیره انجام شود . در ضمن می توان از تکنیک های جدید مانند مینی اسکرو Mini Screw در درمان ناهنجاریها کمک گرفت .

انواع لوازم مورد استفاده در روش های درمانی ارتودنسی:

پزشك متخصص درمان ناهنجاري هاي دنداني- فكي يا همان ارتودنتیست، براي انجام اقدامات درماني خود نيازمند نصب و اسقرار وسايلي در دهان بيمار خود است، اين وسايل اضافه شده به محيط دهان، باعث افزايش شانس گير كردن هر چه بيشتر مواد غذايي بين دندانها و سخت تر شدن عمل نظافت دهان و دندان مي‌شوند. براي آگاه شدن بهتر از مراقبت هاي ارتودنسي شناخت اوليه از اين وسايل ضروري است. اين وسايل عبارتند از:

براكت(Bracket):

كه در واقع عامل ارتباطي بين سيم ارتودنسي و سيستم دنداني بيمار هستند. اين وسايل از جنس فلز و يا مواد سراميكي همرنگ دندان بوده و بر روي تك تك دندان هايي كه ارتودنتيست مي خواهد آنها را حركت دهد، توسط ماده چسبنده ظريفي نصب مي شوند.

انواع براکت هایی که در ارتودنسی استفاده می شوند:

• براکت های فلزی قدیمی : رایج ترین براکت ها از جنس فولاد ضدزنگ هستند که به آنها برای استحکام بیشتر یون هایی همچون نیکل، کرم و کبالت اضافه می شود. خارج کردن و جدا شدن یون های فلزات سنگین داخل بزاق و بلع آنها، از عیب های این دستگاه است. در برخی از بیماران، به خصوص در خانم ها، واکنش های آلرژیک نسبت به فلزات وجود دارد که روی پوست به صورت «درماتیت» ظاهر می شود. نشانه های درماتیت عبارتند از: قرمز شدن، سوزش، خارش و حساسیت بالای پوستی. برای بیماران حساس از براکت های جایگزین مانند براکت های تیتانیوم خالص استفاده می شود. قیمت براکت تیتانیوم خالص بیشتر است. اما یکی از مشکلات آنها، شکل ظاهری شان است.
• براکت های روشن و شفاف : به جای براکت ها و پلاک های فلزی که به شدت جلب توجه می کنند، می توان از انواع شفاف ساخته شده از مواد سرامیکی یا پلاستیکی یا ترکیبی از هر دوی آنها استفاده کرد. این پلاک ها به سختی دیده می شوند و فقط سیم نازکی که از آنها رد شده قابل مشاهده است. به هر حال این پلاک ها در مقایسه با براکت های فلزی به احتمال بیشتر دچار شکستگی می شوند.
• تراز کننده های شفاف : البته یک نوع دیگر از این براکت ها وجود دارد که به جای قرار گرفتن در قسمت بیرونی دندان، در قسمت داخل یعنی طرف زبان قرار می گیرد. این دستگاه ها نیز آلیاژهای مختلف و انواع مختلف فلزی و شفاف دارند. البته کار با دستگاه هایی که در قسمت زبان قرار می گیرد، مانور دندان پزشک را کمتر می کند و هنگام صحبت برای بیمار مشکل آفرین می شود. بنابراین فقط در موارد خاصی که زیبایی اهمیت خیلی زیادی برای بیمار دارد، استفاده از این دستگاه ها توصیه می شود. این نوع براکت ها از سایر براکت ها گران تر هستند.
• براکت های زبانی : این براکت های فلزی به پشت دندان شما (بخش داخل زبان) بسته می شوند و به همین خاطر امکان مشاهده آنها برای دیگران وجود ندارد. در حالت عادی از سمت خارجی دهان (طرف مثبت) برای جایگذاری براکت ها استفاده می شود. در صورتی که بخواهیم از سمت داخلی (طرف منفی) دهان برای این کار استفاده کنیم، جایگذاری براکت ها دشوارتر خواهد بود و به همین خاطر هزینه استفاده از این روش بیشتر از روش های ارتودنسی قدیمی و معمول است.

بند (Band):

حلقه هاي فلزي كه در اكثر مواقع دور دندان آسياي بزرگ قرار مي گيرد و ارتودنتيست سيم را در داخل كانال ويژه اي كه روي اين حلقه نصب است قرار مي دهد. اين حلقه فلزي توسط يك ماده خاص به دندان چسبيده و محكم مي شود. روي اين حلقه در سطح به طرف زبان و همچنين گونه قطعاتي موجود مي باشد كه ارتودنتيست در شرايط خاص درماناز آنها استفاده مي نمايد. متاسفانه در چند روز نخستين نصب اين وسيله روي دندانها، بيماران احساس ناخوشايندي داشته و از آزردگي زبان و يا گونه خود به علت تماس اين قطعات با آنها شكابت دارند كه البته اين عارضه بسيار كوتاه مدت بوده و بيمار به تدريج به اين وسايل عادت مي كند.

سيم (wire):

ارتودنتيسيت با انتخاب اين سيم ها و قراردادن خم هايي روي آنها، مي تواند نيروي مورد نياز جهت حركت دادن دندانها را تعيين و به دندان وارد كند. جنس سيم ها و شكل آنها متفاوت بوده و اين ارتودنتيسيت است كه با انتخاب هر سيم و قرار دادن آن در داخل شيار براكت ها، دندان را جابجا مي نمايد.

رينگ : قطعات پلاستيكي براي اتصال سيم هاي ارتودنسي به براكت ها هستند. اين قطعات دايره اي شكل به رنگ هاي مختلف بوده و بيماران مي توانند به حسب سليقه خود از اين قطعات استفاده نمايند.

عوارض استفاده از روش درمانی ارتودنسی:

در صورتی که دندان های شما پس از استفاده این روش درمانی مناسب به نظر نرسند، می توانند دچار آسیب شوند. وسایل ارتودنسی به خودی خود نمی توانند باعث ایجاد عوارض ارتودنسی شوند، اما تمیز کردن ضعیف آنها و استفاده زیاد از مواد غذایی شیرین و نوشیدنی ها می تواند آسیب جدی به دندان ها وارد کند. براکت ها، سیم ها، و قیدها می توانند محل گیر افتادن مواد غذایی باشند و به این ترتیب باعث شوند پلاک های بیشتری در مقایسه با حالت عادی بر روی دندان ها ایجاد شود. به همین خاطر لازم است دندان ها و لوازم ارتودنسی به کار رفته در دهان با دقت زیاد و بطور منظم تمیز شوند. به لحاظ تکنیکی عامل بروز لکه‌های سفید روی دندان‌ها پس از برداشتن براکتها، خود براکت ها نیستند بلکه لکه‌های سفید پوسیدگی دندان نتیجه تشکیل پلاک‌ها هستند. پلاک، مواد معدنی را از سطح دندان زدوده و موجب تغییر در نحوه بازتاب نور از سطح دندان می گردد بدین ترتیب بقایای سفیدرنگ گچی روی سطح دندان باقی می‌ماند. این امر در جاهایی که مسواک زدن دشوار است بیشتر دیده می‌شود، به همین دلیل لکه‌های سفید بین کسانی که براکت دارند شایع تر است و علت آنکه تا قبل از برداشتن براکت متوجه آنها نمی‌شوید این است که زیر براکت بوده و تا قبل از برداشتن براکتها قابل مشاهده نیستند.

روش ایمپلنت دندانی: مزایا و معایب

ایمپلنت (Implant) نوعی ابزار پزشکی است که برای جایگزینی یک عضو زیستی، حمایت از یک ساختار زیستی آسیب‌دیده یا تقویت ساختار در بخشی از بدن قرار داده می‌شوند. ایمپلنت‌های ارتوپدی و درون‌کاشت‌های دندانی از رایج‌ترین انواع ایمپلنت هستند. ایمپلنت پین های باریکی هستند که از تیتانیوم خالص سازگار ساخته شده که درون استخوان فک گذاشته می شود. دندان متحرک، قابل اتصال به این ایمپلنت ها هستند. حدود 3 تا 6 ماه زمان لازم برای رشد و ترمیم استخوان اطراف ایمپلنت است. هنگام انتخاب ایمپلنت میزان استخوان در دسترس، میزان استحکام استخوان و زمان گذاشتن ایمپلنت در نظر گرفته می شود. اگر استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت در دسترس نباشد می توان در شرایط خاص مقداری استخوان برگرفته از نقاط دیگر پیوند زد.همچنین بر حسب میزان سختی استخوان انواع پیچ دار و بدون پیچ ایمپلنت انتخاب می شود. روش های بلیچینگ که برای سفید کردن دندان ها یا لیزر دندان می باشد و همچنین روش های لمینیت دندان در کنار استفاده از ایمپلنت می توانند تاثیر زیادی در زیبایی فرد داشته باشند.

معمولا هزینه سفید کردن دندان در افراد متفاوت است. بنابراین نمی‌توان قیمت سفید کردن دندان را بطور دقیق تخمین زد. برای آگاهی از قیمت سفيد كردن دندان با ليزر  می توانید به کلینیک مورد نظر مراجعه کنید. مقدار هزینه بلچینگ دندان پس از معاینه اولیه به اطلاع شما خواهد رسید.

روش کاشت ایمپلنت:

ایمپلنت پایه محکمی برای جایگزین متحرک یا دائمی دندان است که عملکرد و زیبایی دندان طبیعی را تقلید میکند. ایمپلنت با استخوان فک کاملا جوش میخورد و به عنوان ریشه ای برای تاج مصنوعی دندان عمل میکند. در این شرایط میتوان تاج موقتی را بر روی آن متصل کرد تا جایگزین دندان از دست رفته شود. تاج یا کلاهک، ظاهری بسیار مشابه دندان طبیعی دارد و به ایمپلنت متصل میشود تا فضای خالی باقی مانده را پر کند. در مدتی که تاج موقتی را در دهان دارید، تاج دائمی در حال ساخت است. ساخت آن ممکن است دو تا سه هفته به طول بینجامد. پروتز مصنوعی از قالبی که از دندانها و لثه ها و اباتمنت گرفته شده است، تهیه میشود. تاج ممکن است با چسب مخصوص به اباتمنت چسبانده شود و یا این که در آن پیچ شود. چهارچوب زمانی برای اتمام کار ایمپلنت و تاج بستگی به چند فاکتور دارد. هنگامی که از روش سنتی جایگذاری ایمپلنت استفاده میشود، کوتاهترین زمان لازم برای اتمام درمان ایمپلنت حدود 5 ماه است. در ابتدای این مدت زمان جراحی جایگذاری ایمپلنت و در انتهای آن اتصال تاج دائمی  انجام میشود. در روش سنتی دو عمل جراحی لازم است که با فاصله سه تا شش ماهه انجام میشود. در تکنیک دیگر روش ایمپلنت دندان و هیلینگ اباتمنت همزمان گذاشته میشود. ایمپلنت، پروتزی است که به وسیله جراحی ، داخل استخوان فک قرار می گیرد و پس از طی مدت زمانی مشخص که استخوان کاملا اطراف آن شکل گرفت ، پروتز روی آن پایه سوار می شود.‏

چه افرادی برای کاشت ایمپلنت دندان مناسب نیستند:

• افراد که سیگاری هستند.
• اشخاصی که به بیماری های خود ایمنی دچار هستند یا  داروهایی مصرف می کنند که این شرایط را برایشان ایجاد می کند.
• اشخاصی که از روش پرتو درمانی در ناحیه سر و گردن استفاده کرده اند.
• افراد دیابتی که،دیابتشان تحت کنترل نیست.

چه کسانی کاندید ایمپلنت هستند؟

افرادی که به هر علتی دندان ازدست داده باشند کاندید ایمپلنت دندان هستند. ایمپلنت جهت جایگزینی دندان تا بازسازی همه دندانها را در بر می گیرد. در مورد از دست دادن یک یا چند دندان دیگر نیازی به تراش دندانهای مجاور بعنوان پایه پروتز نیست. ایمپلنت داخل استخوان قرار می گیرد و روکش روی همان ایمپلنت بدون اتکاء به دندانهای مجاور قرار داده می شود. در مورد بیمارانی که دندانهای زیاد یا همه دندانها را از دست داده باشند با قرار دادن چند ایمپلنت در فک آنها و استفاده از آنها بعنوان پایه می توان پروتز متکی بر ایمپلنت جهت جایگزینی دندانهای از دست رفته قرار داد. در مورد بیماران کاملأ بی دندان می توان با قرار دادن حداقل دو ایمپلنت در هر فک پروتزی متحرک ولی محکم و بدون لغزش و لقی در اختیار بیمار قرار داد. حتی در مورد بیماران بی دندان که در حال استفاده از پروتز متحرک هستند می توان با قرار دادن دو پایه ایمپلنت در فک آنها همان پروتز را با کمترین هزینه ایمپلنت کاملأ محکم و باثبات کرد.

نقش ایمپلنت‌های دندانی در حفظ استخوان

این امر یکی از مهمترین عملکردهای ایمپلنت‌های دندانی می‌باشد. وقتی ایمپلنت کار گذاشته می‌شود هر روز نیروی فانکشنال استخوان اطراف آن را تحریک نموده موجب محکم‌تر شدن و قوی‌تر شدن استخوان می‌گردد.

مزایای ایمپلنت:

• بهبود ظاهر بيمار :  ايمپلنت دندان کاملاً شبيه دندان‌هاي خود بيمار است و چون به گونه‌اي طراحي مي‌شوند که بتوانند با استخوان جوش بخورند، دائمي هستند.
• بهبود گفتار:  ايمپلنت بيمار را از نگراني لغزيدن و افتادن دندان مصنوعي هنگام صحبت کردن رها مي‌سازد.
• راحتي بيشتر :  چون ايمپلنت جزيي از بدن مي‌شود، داشتن آن در دهان، برخلاف دندان مصنوعي، با ناراحتي همراه نيست.
• آسان‌تر غذا خوردن : ايمپلنت عملکردي مانند دندان طبيعي دارد، بنابراين بيمار مي‌تواند غذاهاي مورد علاقه‌اش را به راحتي و بدون درد بخورد.
• بهبود سلامت دهان :  براي کار گذاشتن ايمپلنت دندان نيازي به دستکاري، تراشيدن و کشيدن ديگر دندان‌ها نيست. از آنجايي که دندان‌هاي کناري براي نگه داشتن ايمپلنت دستکاري نمي‌شوند، بيشتر دندان‌هاي طبيعي دست نخورده باقي مي‌مانند تا سلامت دهان و دندان فرد ارتقا يابد. به علاوه در صورت مجزا بودن ايمپلنت‌ها راحت‌تر مي‌توان بين دندان‌ها را تميز کرد.
• دوام و استحکام :  ايمپلنت‌ دوام بسيار بالايي دارد و سال‌هاي متمادي در دهان باقي مي‌ماند.
• آرامش خاطر :  بيمار در صورت استفاده از ايمپلنت از شرمساري درآوردن دندان مصنوعي و کلنجار رفتن با مواد چسبناک براي سر جا نگه داشتن آنها رهايي خواهد يافت.

معایب ایمپلنت:

بعد از جراحی ایمپلنت تغییراتی بروز می کند که موقتی بوده و طول درمان این تغییرات از سه هفته تا شش ماه می باشد. این عوارض ایمپلنت عبارتند از:

• لق شدن مختصر دندان کنارایمپلنت (این امر بعد از سه هفته تا یک ماه به حالت طبیعی خود برمی گردد).
• درد که امری اجتناب ناپذیر است و بسته به سختی جراحی و خصوصیات افراد کم یا زیاد می باشد ولی در هر صورت بهترین راه کنترل درد استفاده از مسکن یک ساعت قبل از جراحی می باشد . ( دو عدد ژلوفن ۴۰۰میلی گرم با هم) معمولا درد فقط سه یا چهار روز اول بعد از کاشت دندان می باشد . در مورد ایمپلنت های بدون جراحی به دلیل باز نشدن لثه به میزان وسیع درد بسیار کمی وجود خواهد داشت که حتی نیاز به مسکن نیست .
• تورم بعد از گذاشتن ایمپلنت در بعضی بیماران وجود دارد و در موارد جراحی پیوند استخوان احتمال کبودی نیز می رود که معمولا این عوارض ایمپلنت از روز بعد از کاشت ایمپلنت شروع می شود و پس از یک هفته بهبودی کامل می یابد.
• و … .

شاید شما از منظره براکت(نگین)‌های ارتودنسی بر روی دندان‌های تان چندان راضی نباشید. شاید هم تصور کنید چهره‌ تان بدون این سیم‌ کشی‌ فلزی زیباتر است.
بسیاری از نوجوانان هم از دستگاه‌ های بزرگ ارتودنسی که بر روی صورت، چانه و گردن و پشت سرشان تکیه دارند، دل خوشی ندارند و احساس می ‌کنند در میان دوستان شان انگشت ‌نما خواهند شد، ولی این روزها خبرهای خوشی به گوش می ‌رسد که شما را از شر برق فلزات در لبخندتان راحت می ‌کند.
“ارتودنسی نامرئی” نام روش جدیدی در سیم کشی دندان است که این روزها در کشورهای اروپایی و آمریکایی سر و صدای زیادی به پا کرده است. با این روش چون براکت های نامرئی است زیبایی و طرح لبخند زیباتر حفظ می شود.

ارتودنسی نامرئی چیست؟

 این اعمال نیرو عموما به‌وسیله دستگاه‌های ارتودنسی ثابت متشکل از سیم (وایر) و براکت یا گیره‌هایی که روی دندان‌ها قرار می‌گیرند، انجام می‌شود. این دستگاه‌ها معمولا از جنس استینلس استیل (فولاد زنگ‌نزن) هستند که شکل ظاهری آنها متاسفانه از طرف بسیاری از بیماران موردپسند نیست.
از این‌رو سازندگان دستگاه‌های ارتودنسی اقدام به ساخت دستگاه‌هایی با نمای ظاهری مناسب‌تر و جلب‌توجه کمتر خصوصا هنگام لبخند‌زدن (براکت‌های شفاف) افراد کردند به‌طوری که پس از سال 1970 میلادی با ساخت براکت‌های شفاف میزان بیماران ارتودنسی 25 درصد افزایش پیدا کرد. با این وجود ظاهر سیم هنگام لبخند پیدا بود، همچنین دستگاه‌های شفاف هم به‌طور کامل از نظر پنهان نمی‌ماند.
برای رفع این مشکل دستگاه‌های ارتودنسی لینگوال یا دستگاه‌های ثابتی که روی سطح داخلی یا پشت دندان‌ها قرار می‌گیرند، ساخته و عرضه شدند. در سال‌های اخیر با پیشرفت تکنولوژی دستگاه‌های لینگوالی متنوع و مناسب‌تری نسبت به انواع اولیه ساخته و ارائه شده‌اند.
نوع دیگر وسایل ارتودنسی به اصطلاح نامریی دستگاه‌هایی است که از صفحات پلاستیک نامرئی یا بی‌رنگ ساخته می‌شود. موارد استفاده از این دستگاه‌ها در بیماران بزرگسالی است که تمایلی به استفاده از دستگاه ثابت ندارند.
از مزایای ارتودنسی نامرئی، متحرک بودن و کمتر بودن حجم آن نسبت به دستگاه‌های ثابت است. مورد استفاده دیگر آن در بیمارانی با آلرژی نسبت به فلز نیکل یا کروم است، چون این فلزات تقریبا در ساختار همه وسایل فلزی ارتودنسی استفاده می‌شود.
این دستگاه‌ با دو روش مکانیکی و لابراتوری ساخته می‌شود. در روش اول در هر جلسه مراجعه بیمار، تنظیم دستگاه باید توسطدندان‌پزشک معالج انجام گیرد. چون این روش وقت‌گیر است معمولا دندان‌پزشکان از آن استقبال نمی‌کنند. روش دوم، روش لابراتواری است در این روش برای ساخت دستگاه به تکنولوژی بالا و طراحی رایانه‌ای نیاز است. برای ساخت این دستگاه،دندان‌پزشک پس از قالب‌گیری دقیق آن را به لابراتوار مخصوص ارسال می‌کند. در آنجا از قالب تهیه‌شده، اسکن رایانه‌ای گرفته می‌شود و برای تایید نهایی نزد دندان‌پزشک معالج ارسال می‌شود.

روش های درمانی

پیشرفت های علم، دندانپزشکی و بخصوص رشته تخصصی ارتودنسی را هم بی نصیب نگذاشته است. تا همین دهه قبل بیماران ارتودنسی انتخاب چندانی برای وسیله درمانی خود نداشتند و متخصص ارتودنسی ناچار به استفاده از دستگاه ارتودنسی محدودی بود. در میان این محدودیت ها استفاده از انواع دستگاه های ارتودنسـی که جلب توجه کمتری داشته باشد ولی از نظر کیفیت درمانی تفاوتی با سیستم های درمانی معمول نداشته باشد باز هم سخت تر بود. با پیشرفت تکنولوژی دستگاههای ارتودنسی متنوعی با قابلیت ارتودنسی نامرئی به رشته ارتودنسی معرفی شدند که با تقبل قیمت ارتودنسی نامرئی ، علاوه بر اینکه از نظر کارآیی با سیستم های رایج تفاوت قابل توجهی ندارند بلکه از نظر جلب توجه وضعیت بسیار بهتری هم پیدا کرده اند.
دستگاه های ارتودنسی خصوصیت جالبی دارند بطوریکه بعضی از افراد تمایل دارند که این دستگاه ها تاحد ممکن پنهان شوند و برخی دیگر بخصوص در کودکان و نوجوانان تمایل به استفاده از رنگ های مختلف آن داشته و علاقمند به نشان دادن این وسایل هستند و بطور دوره ای رنگ کش ها آن را عوض می کنند.
بطور کلی در ارتودنسی سه روش اساسی برای کاهش جلب توجه وسایل ارتودنسی وجود دارد. این سه روش عبارتند از ارتودنسی نامرئی با براکت های همرنگ دندان، ارتودنسی نامرئی با روش اینویزالاین و ارتودنسی نامرئی با سیستم لینگوال.

براکتهای  سرامیکی(همرنگ دندان):

این براکتها ظاهرشفافی دارند و هنگامی که بر روی دندانها قرار می گیرند به دلیل نزدیکی رنگ آنها به رنگ دندانها جلب توجه نمی کنند.در گذشته این وسایل از نظرساخت مشکلاتی داشتند ونتیجه درمانی با آنها بخوبی وسایل رایج نبود ولی در سالهای اخیر انواعی از این براکتها عرضه شده است که امکان کسب بهترین نتایج را فراهم نموده است.مهمترین مزیت این براکتها زیبایی ظاهری و شیک بودن آنها است.عیب عمده این وسایل هم در هزینه نسبتا زیادتری است که بایستی پرداخت شود.امکان استفاده از سیم های همرنگ دندان به همراه این براکتها وجود دارد تا این وسایل تا حد زیادی استتار شوند.

سیستم ارتودنسی اینویزالاین:

این سیستم از موادی مشابه پلاستیک شفاف ساخته می شوند که برای اصلاح نامرتبی های خفیف دندانی قابل استفاده است.علیرغم تبلیغات فراوانی که در ارتباط با کارایی این سیستم می شود محدودیت های عمده ای در بکارگیری گسترده از این روش وجود دارد.بطوریکه کاربرد عمده این روش در ایران امروزه در حد استفاده از این وسایل برای حفظ نتایج درمان است.نکته مهم در ارتباط با استفاده از این وسایل دقت در حفظ بهداشت دهان و دندان است.هر چند حفظ بهداشت دهان در استفاده از دستگاههای متحرک آسان تر است ولی اگر با همین تصور بهداشت دندانها بخوبی کنترل نشود و پلاک شفاف بخوبی تمیز نشود خطر زرد شدن دندانها و بروز پوسیدگی دندانی افزایش پیدا می کند.انواعی از این روش با طراحی کامپیوتری وجود دارد که در حال حاضر امکان بهره برداری از آن در ایران مقرون به صرفه نیست.مزیت کلی این وسایل درنامریی بودن و متحرک بودن آنها است بنابراین امکان برداشتن آنها در موارد خاص وجود دارد که همین مسئله می تواند نقطه ضعف آن هم تلقی شود. این وسایل برای همه کاربرد ندارد وتاثیر بخشی آن تا حد زیادی به تکامل صحیح فکی ، دندانی و استفاده صحیح وابسته است.

روش ارتودنسی لینگوال :

در این روش به معنی تمام کلمه وسایل ارتودنسی از روبرو قابل رویت نیستند.در این روش وسایل ارتودنسی در پشت دندانها قرار داده می شوند. روش ارتودنسی لینگوال در افراد مشهور مثل هنرمندان و سیاستمداران طرفدار دارد.درمان با این روش برای متخصص ارتودنسی سخت تر است چرا که دسترسی به وسایل پشت دندانها سخت تر است.خوشبختانه دانش و وسایل مورد نیاز برای درمان با ارتودنسی لینگوال در کشور ما وجود داشته وافراد علاقمند از این روش بهرمند شده اند. مهمترین مزیت این روش نامریی بودن کامل آن و مهمترین معایب آن تداخل با صحبت کردن در مراحل اولیه در برخی افراد و هزینه ارتودنسی نامرئی است که به نسبت روش های دیگر بسیار زیاد آن است.

وقتی یک دندان کشیده می شود، احتمالا یک فضای خالی بین دو دندان ایجاد می شود. بریج کردن دندان برای جایگزین کردن دندان از دست رفته به کار می رود. بریج در واقع نوعی روکش دندان است.
به این ترتیب که دندانپزشک دو دندان کناری ناحیه بی دندانی را تراش می دهد و یک پروتز که متشکل از سه دندان مصنوعی است، روی این دو دندان و ناحیه بی دندانی می گذارد.
به این صورت چیزی شبیه یک پل بین دو دندان ایجاد می شود که به آن بریج یا پل دندانی می گویند و به طور ثابت جایگزین دندان از دست رفته می شود. همان گونه که پیداست، برای جایگزین کردن دندان ها به روش بریج، بایستی در دوطرف ناحیه بی دندانی، دندان هایی وجود داشته باشند و این دندان های پایه، باید از نظر استحکام ریشه و لثه در وضعیت مطلوب باشند. لمینیت دندان نیز نوعی روکش است که بر روی دندان ها واقع می شود. برای اطلاع از  قیمت لمینیت دندان باید با پزشک مشورت نمایید.
بریج دندان و پل دندانی از جنس چینی یا سرامیک اتصال یافته به فلز و گاهی مواقع تنها چینی و یا سرامیک ساخته می‌شوند.

انواع جنس بریج

بریج های PFM، از یک فریم فلزی و بخش بیرونی چینی تشکیل می شوند.
همچنین از سیستم های تمام سرامیک می توان برای ساخت بریج هایی برای جایگزینی یک دندان استفاده نمود.
نوع دیگر بریج ها که با تقبل  قیمت پل دندان میتوان از آنها استفاده نمود ، سیستم کامپوزیت تقویت شده با فایبر FRC است. در سیستم FRC همان گونه که از نام آن مشخص است، با افزودن رشته هایی از جنس پلیمرهای شیشه، به استحکام کامپوزیت افزوده شده و خواص مکانیکی آن بهبود می یابد.

روش انجام بریج

طی اولین جلسه، اگر شما کاندید استفاده از بریج باشید دندانپزشک سلامتی لثه ها وسایر دندانهایتان را ارزیابی می کند. ابتدا یک بی حسی موضعی داده می شود تادندانپزشک بتواند دندانها رابرای ساپورت کردن بریج بتراشد . اگر دندانهای ساپورت کننده بریج پوسیده باشند یا بدجور شکسته باشند دندانپزشک ممکن است ابتدا قبل از آنکه بتواند از آنها به عنوان ساپورت کننده بریج استفاده کند ، آنها رابازسازی کند .
سپس دندانپزشک بااستفاده از مواد قالبگیری از دندانهای تراش خورده شما قالب تهیه می کندتا یک مدل از دندانهای شما بازسازی شود . بریج شما توسط یک تکنسین لابراتوری ماهر برروی مدل تهیه شده ساخته می شود به گونه ای که دقیقاً برروی دندانهای تراش خورده فیت باشد. بسیار مهم است که بریج شما کاملاً فیت باشد تااز هرگونه مشکلات اضافی مثل پوسیدگی دندانی اجتناب شود.
درزمانی که بریج درحال ساخته شدن می باشد. دندانپزشک تازمانی که بریج دائمی آماده می گردد روی دندانهایتان یک بریج موقت قرار می دهد تادندانهاولثه هایتان از آسیبهای احتمالی مصون بماند. جهت تکمیل درمان بریج دندان ، باید برای یک ملاقات دوم به مطب دندانپزشکی مراجعه کنید تابریج نصب وچسبانده شود . بریج موجب سفید کردن دندان نیز می شود.

معمولا هزینه سفید کردن دندان در افراد متفاوت است. بنابراین نمی‌توان قیمت بلیچینگ دندان را بطور دقیق تخمین زد. برای آگاهی از  هزينه سفيد كردن دندان با ليزر می توانید به کلینیک های معتبرمراجعه کنید. مقدار هزینه بلچینگ دندان پس از معاینه اولیه به اطلاع شما خواهد رسید.

مزایای بریج چیست؟

- بریج ناحیه بی دندان را پر میکند.
- بریج ظاهر دندانها و لبخند را اصلاح میکند و جویدن و صحبت کردن را بهبود میبخشد.
- بریج از لحاظ فرم ورنگ میتواند مشابه دندانهای طبیعی فرد باشد و دیگر نیاز به انجام بلیچینگ نیست.
- بریج میتواند سالیان سال مورد استفاده قرار گیرد به شرط آنکه بهداشت آن رعایت شود و حادثهای برای آن پیش نیاید.
- دندانهای طبیعی و پایه بریج زیر روکش سالم مانده و در صورت رعایت بهداشت پوسیده نخواهد شد و از حرکت آنها به سمت ناحیه بی دندانی محافظت به عمل خواهد آمد.
راه جایگزین بریج، درمان بی دندانی با استفاده از پارسیلهای متحرک(مصنوعی تکه ای) است. دندانپزشک مزایای بریج دندان را برای شما ارائه خواهد داد و در صورت آنکه دندانهای پایه وضعیت مناسبی به لحاظ استقامت و سلامت بافت لثه ای اطراف آن داشته باشند آنرا به شما توصیه خواهد کرد.
امروز درمان بهتر از بریج جهت جایگزینی دندانهای از دست رفته رایج شده و آن استفاده از ایمپلنت است و با آنکه هزینه این درمان بیشتر از قیمت بریج دندان است ولیکن درمان با ارزشی است که مورد استقبال و رضایت استفاده کنندگان آن قرار گرفته است و مهمترین مزیت آن این است که بدون تراشیدن دندانهای اطراف ناحیه بی دندانی، جایگزینی دندان انجام میگیرد و مانع از دست رفتن دندانهای سالم پایه میگردد.

چگونه از بریج های دندانی مراقبت کنیم؟

مهم است که دندان های باقی مانده سالم و قوی نگه داشته شوند تا بریج گذاری با موفقیت انجام شود زیرا که دوام بریج بستگی دارد به دندان های اطراف ان. مسواک زدن دو بار در روز و استفاده از نخ دندان روزانه از پوسیدگی دندان و بیماری های لثه که می تواند به از دست رفتن دندان منجر شود جلوگیری می کند. دندانپزشک شما یا متخصص بهداشت دهان و دندان می تواند نشان دهد که چگونه به درستی مسواک بزنید و نخ دندان استفده کنید. نگه داشتن یک برنامه منظم تمیز کردن به تشخیص مشکلات در اولین مراحل بریج دندان  با درمان مناسب و دارای پیش آگهی بهتر کمک خواهد کرد. انتخاب یک رژیم غذایی متعادل برای تغذیه مناسب نیز مهم است.

ایمپلنت یا بریج کدام یک بهتر است؟

حدود 30 سال پیش اگر قصد جایگزینی دندان از دست رفته ای را داشتید دو راه پیش پای شما قرار داشت : یا روش متحرک که در آن دندان مصنوعی متحرک جای دندان از دست رفته را پر می کرد و کارایی چندانی نداشت . ویا اینکه دندانهای مجاور همانند شکل زیر تراشیده می شد و یک بریج یا پل دندان  بین آنها قرار می گرفت و چسبانده می شد ، روشی که در حال حاضر هم کاربرد دارد.
اما امروزه با معرفی ایمپلنت ، ما ریشه هایی از جنس فلز تیتانیوم در استخوان فک کار می گذاریم و به دندانهای مجاور دست نمی زنیم . در واقع با تقبل هزینه ایمپلنت ، میتوان دندان از دست رفته ی شما را به طبیعی ترین شکل ممکن به شما باز می گرداند.
تراشیدن دو دندان سالم برای جایگزینی یک دندان ، روشی تهاجمی به شمار می رود.گاهی اوقات دندانهای پایه به حدی تراش می خورد که ممکن است عصب دندان درگیر شود و مجبور باشیم دندان را درمان ریشه کنیم.
ممکن است دندانهای پایه در زیر روکش پوسیده شوند و از دست بروند که کار بسیار مشکل می شود. از طرفی تمیز کردن بریج بسیار مشکل تر از ایمپلنت است چرا که شما نمی توانید در آن ناحیه از نخ دندان استفاده کنید.
ایمپلنت حس دارا بودن دندان طبیعی را به شما می دهد. و از درصد موفقیت بالاتری برخوردار است .
نا گفته نماند در صورت عدم رعایت بهداشت هر درمان دندانپزشکی حتا با بالاترین کیفیت محکوم به شکست است.

هزینه بریج های دندانی

در حقیقت هزینه بریج دندان بستگی به فاکتورهای متعددی نظیر :
– نیاز دندانهای مجاور ناحیه بی دندانی به درمانهای اضافی نظیر ترمیم یا درمان ریشه
– هنر دندانپزشک وتکنسین لابراتوار مربوطه
– نوع ماده استفاده شده درساخت بریج

پوسیدگی دندان نوعی بیماری است. در این بیماری بافت سخت دندان (مینا و سپس عاج) در اثر ترشح اسید از باکتری‌های پوسیدگی زا (عمدتاً استرپتوکوک موتان) مواد معدنی کلسیم و فسفر را ازدست داده و به تدریج از بین می‌روند. اگر پوسیدگی تاج دندان به موقع متوقف و جایگزین نشود و پوسیدگی به ریشه دندان برسد نیاز به درمان ریشه (RCT یا عصب کشی) می‌باشد بعد از عصب کشی با استفاده از روکش دندان از پوسیدگی مجدد دندان می توان جلوگیری کرد. و در موارد شدیدتر ممکن است حتی نیاز به خارج کردن یا اصطلاحا کشیدن دندان باشد پس از کشیدن دندان با ایمپلنت دندان می توان جای دندان خالی را پر کرد.

لمینت دندان  نیز نوعی روکش است که برای جذابیت دندان و مقاومت دندان ها در برابر پوسیدگی های دندانی بر روی آن قرار می گیرد. برای برگردندان  رنگ دندان ها خصوصاً دندان هایی جلویی می توان از بلیچینگ کمک گرفت.  عوارض لمینیت دندان  بسیار ناچیز بوده و قابل چشمپوشی است .

نشانه‌های پوسیدگی

وقتی دندانی دچار پوسیدگی می‌شود، ممکن است یک یا چند مورد از علامتهای زیر را داشته باشد: •    تغییر رنگ مینای دندان ، در محل پوسیدگی مینا قهوه‌ای یا سیاه رنگ می‌شود که نیاز به سفیدکردن دندان پیش می آید. •    سوراخ شدن دندان در محل پوسیدگی ، گاهی میزان این تخریب کم است و فقط با معاینه دقیق مشخص می‌شود و گاهی مقدار زیادی از دندان از بین می‌رود، به طوری که شخص فکر می‌کند دندان او شکسته است .

معمولا هزینه سفید کردن دندان در افراد متفاوت است. بنابراین نمی‌توان قیمت سفید کردن دندان را بطور دقیق تخمین زد. برای آگاهی از  هزينه سفيد كردن دندان و عوارض سفيد كردن دندان با ليزر با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

حساسیت دندان ، چنان­چه دنتين، لايه محافظ خود را از دست بدهد (مينا يا انامل در قسمت تاج دندان و سمنتوم در قسمت ريشه دندان) توبول هاي عاجي به سرما، گرما و يا مواد اسيدي و غذاهاي چسبنده اجازه مي­ دهند تا به اعصاب دندان و سلول­هاي داخلي دندان دسترسي پيدا کنند. در مواردي که لثه تحليل مي­رود نيز، دنتين اکسپوز مي­شود. آن­چه پيامد اکسپوز دنتين رخ دهد، افزايش حساسيت دندان و تیر کشیدن دندان در هنگام سرما و گرما  است.

علل ایجاد پوسیدگی

1- باید دندان در دهان باشد تا پوسیدگی ایجاد شود. 2- میکروب باشد. 3- مواد قندی، هر ماده ای که قند باشد یا تبدیل به قند شود مثل نان. 4- زمان. هر فرد باید دندانی داشته، میکروبی موجود باشد و قندی را مصرف کند و در کنار این موارد باید زمان کافی به میکروب و قند داده شود تا میکروب بتواند قند را تبدیل به اسید کرده و در دندان ایجاد پوسیدگی کند. هنگامی که ما مسواک می زنیم، زمان را عقب می بریم، یعنی اگر احتیاج است زمانی طول بکشد تا میکروب به طور کافی قندها را مصرف کند و اسید تولید شود، با مسواک زدن ، قند و میکروب از بین می رود و زمان کافی نیزاز این دو گرفته می شود. ولی پوسیدگی دندان نمی تواند بدون این دلایل باشد.

مواد قندی چگونه باعث پوسیدگی دندان می‌شود؟

تقریباً همه مردم می‌دانند که مواد قندی دندانها را خراب می‌کند. میکروبهای موجود در پلاک میکروبی از قند موجود در غذاها استفاده کرده و آنرا به اسید تبدیل می‌کنند. این اسید مینای دندان را حل کرده و پوسیدگی آغاز می‌شود. ولی آیا می‌توانیم قند را از غذای روزانه خود حذف کنیم؟ مصرف مواد قندی برای سلامت دندانها ضرر دارد. هرچه این مواد بیشتر مصرف شوند، تعداد دفعات مصرف آنها زیادتر شود، چسبنده‌تر باشند و از نوع قند ساکاروز (قند معمولی) باشند، پوسیدگی بیشتر ایجاد می‌کنند. بنابراین باید گفت گرچه نمی‌توان مواد قندی را بکلی از غذای روزانه حذف کرد اما می‌توان با استفاده از راههای گوناگون اثر زیان آور آنها را کاهش داد.

زمان و سرعت ایجاد پوسیدگی

پوسیدگی دندان در یک لحظه و یک روز انجام نمی‌شود، بلکه مدت زمانی لازم است تا مینا حل شده و بافت نرم مینا از بین برود تحقیقات نشان داده است که بعد از خوردن غذا و رسیدن مواد قندی به میکروبهای پلاک 2 تا 5 دقیقه طول می‌کشد تا اسید ایجاد شود. در طی مدت 10 دقیقه میزان اسید به حداکثر مقدار خود می‌رسد سپس 20 تا 60 دقیقه در همان حال باقی می‌ماند و بعد از آن به تدریج به حال عادی برمی‌گردد. با هر بار خوردن، محیط پلاک میکروبی، اسیدی می‌شود و تا این محیط اسیدی به حالت عادی برگردد، با خوردن مجدد، محیط دهان دوباره اسیدی می‌گردد. به این ترتیب دندانها دچار پوسیدگی می‌شود. اگر کودکی 9 مرتبه در روز آشامیدنی شیرین مصرف کند پس از مدتی لکه‌های بر روی دندانهایش پیدا می‌شود که نشانه شروع پوسیدگی است. بطور کلی پوسیدگی دندان بیشتر بیماری نوجوانان است، یعنی دندانها معمولاً بلافاصله بعد از بیرون آمدن بیشتر خراب می‌شوند، تا در سنین بالاتر که مدتی از حضورشان در دهان گذشته است. بنابراین اهمیت مراقبت و نگهداری از دندانها در این سنین کاملا مشخص می گردد.

درمان پوسیدگی دندان

گاهی با وجود تلاش برای رعایت بهداشت دهان و دندان و به دلایل دیگر از جمله رژیم غذایی نامناسب، فرد دچار پوسیدگی دندان و نهایتا ایجاد حفره در دندان می‌شود. در اینجا قصد داریم شما را با راه‌کارهای طبیعی و ساده آشنا کنیم تا از پوسیدگی دندان جلوگیری کنید و دندان‌های خود را در بهترین حالت حفظ کنید و دیرتر نیاز به درمان پوسیدگی دندان داشته باشید . •     از دهان ‌شویه دارای فلوراید استفاده کنید. فلوراید برای دندان‌ها بسیار مفید است. از آنجایی که کمبود مواد‌معدنی در رژیم غذایی ممکن است باعث ایجاد پوسیدگی در دندان‌ها شود، استفاده از فلوراید برای رساندن مواد معدنی به دندان‌ها و جلوگیری از پوسیدگی آنها توصیه می‌شود.

ترکیب پودر کلسیم و منیزیم مقداری پودر کلسیم و منیزیم را با یکدیگر ترکیب کنید و دهان خود را با آن شستشو دهید. این کار دو مزیت دارد: اول این که این مواد، مواد‌معدنی مورد نیاز دندان شما را تامین می‌کنند و دوم؛ این ترکیب محیط دهان شما را قلیایی کرده و از باقی ماندن اسید روی دندان‌های شما جلوگیری می کند. مصرف کره و روغن جگر ماهی روغن موجود در کره و روغن جگر ماهی سرشار از ویتامین A، D و K هستند که به بهداشت دهان و دندان کمک فراوانی می‌نمایند. می‌توانید از هر یک از این منابع به طور جداگانه استفاده کنید و یا کپسول‌های حاوی هر دو ماده را مصرف کنید. مصرف آبگوشت استخوان آبگوشت استخوان همانطور که از نام آن پیداست، ترکیبی است که از استخوان مرغ، گاو، بره و گاهی گاو میش همراه با آب فراوان تهیه می‌شود و سرشار از خاصیت است. این غذا سیستم گوارش شما را بهبود بخشیده، باعث افزایش رشد ناخن و موها می‌شود و از آنجا که منبعی غنی از کلسیم و منیزیم است، باعث ازبین‌رفتن پوسیدگی دندان‌ها می‌شود. شستشوی دهان و غرغره کردن با آب‌نمک این مورد یکی از رایج‌ترین درمان‌های خانگی برای دندان‌درد  است. تنها کاری که باید بکنید این است که یک قاشق چای‌خوری نمک را داخل یک لیوان آب گرم بریزید و با آن غرغره کنید. باکتری‌های موجود در دهان در طول شب فعال می‌شوند پس حتما این توصیه قدیمی را جدی بگیرید و بعد از شام دهان خود را با محلول آب گرم و نمک شستشو دهید و غرغره کنید. جویدن آدامس آدامس جویدن راهی معجزه‌آسا برای حفظ سلامت دهان و دندان‌هاست. جویدن آدامس باعث استحکام بیشتر دندان‌ها و لثه‌ها می‌شود و علاوه بر این، باقی‌‌مانده مواد غذایی را از لابلای دندان‌ها بیرون کشیده و هم‌زمان باعث ترشح بیشتر بزاق و در نتیجه پاکیزگی و سلامت محیط دهان می‌شود. مصرف فیبرها در رژیم غذایی روزانه مصرف مواد غذایی حاوی فیبر از جمله سبزیجات، باعث کاهش پلاک دندان و در نتیجه جلوگیری از پوسیدگی دندان‌ها و نیاز دیرتر به درمان پوسیدگی دندان می‌شود. از جمله این مواد می‌توان به کلم پیچ، کلم بروکلی، خیار، گل کلم، گوجه فرنگی، کاهو، تربچه و … اشاره کرد.

تاج دندان (به انگلیسی: Crown) از نظر آناتومیکی به آن قسمت از دندان گفته می‌شود که توسط مینا پوشیده شده است. تاج کلینیکی، آن قسمت از دندان است که در دهان نمایان است. تاج کلینیکی از نظر اندازه ممکن است با تاج آناتومیکی تطابق نکند. این تاج در تمام طول زندگی می‌تواند تغییر کند در حالیکه تاج آناتویکی همیشه اندازه ثابتی دارد. تاج دندان اگر خراب شود در طرح لبخند نیز تاثیر می گذارد.

در عملیات مربوط به تاج دندان ارتودنسی نقشی ندارد و جهت مرتب کردن دندان ها توسط متخصص ارتودنسی استفاده می شود.

ساختمان دندان

هر دندان از دو قسمت تشكيل شده است : تاج و ريشه
تاج قسمتي از دندان است كه در دهان ديده مي شود و ريشه قسمتي از دندان است كه در داخل استخوان فك قرار دارد.
ساختمان تاج
در تاج هر دندان از خارج به داخل سه لايه وجود دارد. مينا. عاج و مغز دندان
ميناي دندان
قسمتي از تاج دندان كه در دهان قابل شاهده و لمس است. مينا ناميده مي شود ساير قسمت هاي تاج در زير مينا قرار دارند.
عاج دندان
عاج قسمتي است كه در زير مينا قرار گرفته و استحكام آن از مينا كمتر است. همچنين بر خلاف مينا بافتي زنده بوده و در مقابل تحريكات حساسيت نشان مي دهد. رنگ عاج زرد روشن است.
مغز دندان
در وسط هر دندان حفره اي وجود دارد كه حاوي اعصاب و رگهاي خوني است و به آن مغز دندان مي گويند. يك دندان تا هنگامي زنده است كه مغز آن سالم باشد. هرگاه در اثر پوسيدگي . ضربه يا عامل ديگري به مغز دندان آسيب برسد. معمولا دچار دندان درد مي شويم . گاهي آسيب وارده باعث مرگ مغز دندان مي شود. در چنين مواردي براي جلوگيري از عوارض بعدي بايد به دندانپزشك مراجعه نمود.
ساختمان ريشه دندان
ريشه دندان نيز از سه لايه تشكليل مي شود كه بترتيب از خارج به داخل عبارتست از : سمان. عاج و مغز دندان .

افزایش طول تاج دندان

.افزایش طول تاج (Crown Lengthening)؛ یکی از انواع جراحی‌های ترمیمی دهان و دندان می‌باشد که طی آن طول تاج دندان را با برداشتن بافت لثه‌ای و تراشیدن بافت استخوانی اطراف آن افزایش می‌دهند تا انجام ادامهٔ درمان بر روی دندان امکانپذیر گردد. این عمل بعضاً با عنوان کلی‌تر جراحی لثه نیز شناخته می‌شود.

دلایل نیاز به افزایش طول تاج دندان

1) ممکن کردن حفظ دندانهایی که بخش اعظم و یا همه تاجشان را از دست داده اند
ممکن است دندان در اثر شکستگی و یا پوسیدگی ، تمام و یا بخشی از تاج خود را از دست داده و یا به مقدار زیادی تا زیر لثه گسترش پیدا کرده باشد و کار ترمیم آنرا با مشکل مواجه سازد. در این حالت با انجام جراحیِ افزایش طول تاج دندانها ، قسمتهای سالم از ریشه دندان نمایان گردیده و حفظ دندان ممکن می شود و بدین ترتیب امکان گذاشتن پروتز (روکش) بر روی آن امکانپذیر می‌گردد.
2) راحتتر کردن امکان رعایت بهداشت دندان:لثه‌ها برای عملکرد صحیح و حفاظت دندان در برابر
گیر کردن ذرات مواد غذایی در فضای بین دندان و لثه نیازمند این هستند که دست کم دو میلیمتر از سطح دندان را در اختیار داشته باشند در غیر این صورت لثه به دندان نچسبیده و باقی‌ماندن ذرات غذا در این ناحیه به پوسیدگی دندان و بیماری‌های لثه منجر خواهد شد.
3) زیبایی:
گاه طول دندان طبیعی است ولی سطح زیادی از آن توسط بافت نرم لثه پوشانیده شده و در نتیجه ظاهری نازیبا به خود گرفته‌است. در این حالت پريودنتيست (متخصص بیماریهای لثه یا Periodontist) با برداشتن نسج اضافه و شکل دادن به بافت استخوانی اطراف آن، میزان بیشتری از سطح دندان را نمایان ساخته و ظاهری زیبا به آن می‌بخشد.

چگونگی انجام جراحی تاج دندان

دندانپزشک به منظور انجام عمل جراحی افزایش طول تاج بر روی دندان آسیب دیده ابتدا محل آن را بی حس نموده و سپس لثه را به آرامی از اطراف دندان کنار میزند تا ریشه و بافت استخوانی نگهداراندهٔ آن نمایان شود. در پاره‌ای از موارد تنها برداشتن مقدار کمی از بافت لثه‌ کافی است تا دندان را آمادهٔ پذیرش روکش سازد ولی در بیشتر مواقع باید چند میلیمتر از استخوان نگهدارندهٔ ریشه نیز برداشته شود تا حدود 3 میلیمتر از دندان در بیرون از بافت استخوانی فک قرار گیرد.
پس از آنکه پریودۥنتیست از افزایش طول تاج دندان به میزان لازم اطمینان حاصل کرد، محل جراحی با سرم استریل شستشو داده شده و لثه بخیه زده می‌شود.
همچنین به منظور محافظت محل جراحی‌شده از تحریکات، روی آنرا با خمیر پانسمان داخل دهانی می پوشاند. خمیر پانسمان در عرض چند ساعت سفت می‌شود . پس از یک هفته باید برای برداشتن بخیه‌ها مجددا ً به دندانپزشک مراجعه نمود.
به طور معمول ترمیم کامل لثه حدود یک ماه زمان نیاز دارد وپس از آن آماده انجام مراحل ترمیم و روکش خواهد بود.

عوارض

در این روش بیمار هیچگونه ناراحتی در طول درمان احساس نمی کند و نیازی به بخیه زدن وجود ندارد. همچنین در این حالت هیچ ورم یا التهابی پس از درمان ایجاد نمی شود و بهبودی پس از درمان بطور شگفت انگیز با سرعت زیاد به دست می آید. به این ترتیب شما می توانید در همان روز درمان به فعالیت های عادی و زندگی روزمره خود باز گردید و نیازی به ریکاوری پس از درمان نیست!

نتیجه گیری

روش درمانی افزایش طول تاج دندان با لیزر یک روش درمانی ارزشمند است که در عمل می تواند یک ظاهر سالم تر و زیباتر بدون توجه به اصطلاحات و واژه هایی که برای توضیح این روش درمانی استفاده شد برای شما ایجاد کند. با استفاده مناسب از اکثر روش های جراحی لیزر دندان پزشکی، امکان تکمیل این درمان به سادگی و با حداقل ناراحتی برای بیماری و نیز کمترین استرس در کلینیک های دندان پزشکی وجود دارد و نتایج حاصل از درمان بطور چشمگیر و قابل توجه برای بیمار ایجاد خواهد شد.

ارتودنسی علم تصحیح روابط نامناسب فك و دندان ورفع مشکل جلو بودن دندان ها جفت و ردیف كردن دندان‌های نامنظم جهت داشتن طرح لبخند زیبا  است.  ارتودنسی درمانی مختص دوران نوجوانی نیست و بسیاری از بزرگسالان نیز حتی در سنین بالا از این درمان بهره‌مند می‌شوند.پس بهتر است ابتدا كمی در مورد دندان‌ها توضیح دهیم. دندان‌ها در بسیاری از افراد در زاویه درست و فاصله مناسب از هم رویش نمی‌كنند. در بعضی افراد دندان‌ها ممكن است خیلی نزدیك به‌هم یا روی هم رویش پیدا كنند و بدین‌ترتیب نامرتب و شلوغ خواهند بود. نكته بعدی به تفاوت سایز فك و دندان‌ها برمی‌گردد، یعنی امكان دارد فك كوچك بوده ولی دندان‌ها بزرگ باشند كه دراین‌صورت دندان‌ها شلوغ به‌نظر می‌رسند.
بطور کلی درمان های ارتودنسی بر حسب نوع دستگاهی که ارتودنتیست به کار می گیرد به دو نوع اصلی، ارتودنسی ثابت (Fix)  و ارتودنسی متحرک (Removable) تقسیم می شوند.

ارتودنسی متحرک چیست؟

منظور از اين درمان ارتودنسی متحرک  استفاده از پلاکهای متحرک می باشد که توسط خود بيمار در دهان قرار داده شده و در هنگام غذا خوردن از دهان خارج می شود؛ بنابراين نتيجه اين درمانها کاملا وابسته به همکاری بيمار است.
هدف اوليه از درمان با انواع ارتودنسی متحرک، اصلاح روابط ،موقعيت و اندازه فکين می باشد. پلاک بعد از ارتودنسی ممکن است تک فکی ويا دو فکی (روی هر دو فک بالا و پايين ) باشد .
از مزایای ارتودنسی متحرک همان‌طور که از نام آنها مشخص است، متحرک بودن آن است که روی دندان‌ها ثابت نمی‌شوند و بیمار می‌تواند در مواقع لزوم مانند غذا خوردن، مسواک‌زدن و… آنها را  از دهان خارج کند و دوباره در دهان قرار دهد. این دستگاه‌ها معمولا از اجزای سیمی و یک بخش آکریل ساخته می‌شوند که اجزای سیمی را به هم متصل می‌کند. همچنین در مواقع  مورد نیاز می‌توان از پیچ‌های ارتودنسی در این دستگاه‌ها استفاده کرد که معمولا در مواقع ایجاد فضا برای دندان‌ها یا اصلاح تنگی عرض فک بالا یا پایین از آنها استفاده میشود.
اين پلاکها از يک بخش اکريلی و يک سری اجزای سيمی تشکيل شده که پلاک را سر جای خود در دهان نگه می دارند . بخش فعال دستگاه یکسری فنر و يا پيچ می باشد که با فعال کردن انها باعث حرکت دندانها يا بزرگ شدن فکها می شود.
پلاکهای دوفکی که حجيمتر هستند برای تغيير موقعيت و اندازه فک پايين استفاده می شود که با سطوح شيبدار تعبيه شده ، اينکار را انجام می دهند.
از انجا که هدف از اين پلاکها اصلاح ساختار اسکلت می باشد ، حتما بايد پيش از بلوغ استفاده شوند.البته بعد از بلوغ هم امکان استفاده از اين پلاکها وجود دارد وليکن تنها نتيجه آن حرکت دندانها است که تا حدود مشخصی امکان دارد و اگر مشکل ساختار و موقعيت فکها زياد باشد نياز به درمانهای جراحی در کنار ارتودنسی وجود خواهد داشت.
بيمار بايد پلاکهای متحرک را شبانه روز بجز مواقع غذا خوردن استفاده کند و معمولا 6 ماه زمان نياز است تا مشکل بيمار اصلاح شود ، البته ممکن است بيمار در مرحله بعد نياز به استفاده از پلاکهای ديگری هم داشته باشد. در صورت اصلاح کامل مشکل فکی بيمار ، تا مدتی بيشتر بايد بيمار حداقل شبها از پلاک استفاده کند تا نتايج درمان تثبيت شده و برگشت نکند.در اين مرحله امکان حرکات محدود دندانها وجود دارد ولی به دست آوردن دندانهای کاملا صاف و منظم مستلزم سیم کشی دندان کودکان  می باشد.البته با پلاکهای متحرک امکان اصلاح بی نظمی های مختصر دندانها در هر سنی وجود دارد.
پلاکهای متحرک بايد بعد هر وعده غذا با مسواک و خمير دندان تميز شود.
اين مورد را نيز بايد ذکر کنم که گاهی برای اصلاح روابط و موقعيت فکها بايد از دستگاههای خارج دهانی استفاده کرد که به پلاکهای داخل دهان متصل می شوند.
در پايان درمان ارتودنسی ثابت نيز برای تمام بيماران از پلاکهای متحرک استفاده می شود که اينها اصطلاحا پلاکهای نگهدارنده بعد از ارتودنسی نام دارند و هدف از انها تنها حفظ دندانهای مرتب شده در موقعيت جديد و جلوگيری از برگشت نتايج درمان می باشد.در واقع بعد از حرکت دندانها، الياف لثه و بافتهای نگهدارنده که مثل کش می مانند کشيده می شوند که بايد به مرور زمان با وضعيت جديد منطبق شده و از برگشت نتايج درمان جلوگيری شود.

پلاک متحرک برای چه کسانی لازم است؟

پلاک‌های متحرک ارتودنسی برای درمان ناهنجاری‌های ساده فک و صورت و دندان‌ها استفاده می‌شوند. جایی که فقط لازم است دندان‌ها اندکی مرتب شوند و به جابه جایی کاملی نیاز ندارند. به طور مثال ممکن است دندان‌های جلویی فک بالای شما اندکی بیرون زده باشد و می‌توان با این پلاک‌ها زاویه دندان‌ها را تغییر داد و آنها را مرتب کرد. برای استفاده از این پلاک‌ها به طور معمول می‌توانید به دندانپزشک عمومی مراجعه کنید.
هنگامی که درمان سیم کشی دندان کودکان به پایان رسید، باید به دندان‌ها فرصت داد تا در موقعیت جدید تثبیت شوند. در این زمان دندانپزشک یک پلاک متحرک ارتودنسی را برایتان تجویز خواهد کرد که باید چند ماه از آن استفاده کنید. پلاک متحرک ارتودنسی ، دندان‌ها را در موقعیت جدید حفظ می‌کند تا الیاف لثه‌ای و استخوان کافی در اطراف ریشه‌شان تشکیل شود و در موقعیت جدید تثیبیت شوند.

مزایا دستگاه ارتودنسی متحرک

از مزایای ارتودنسی متحرک قابلیت خارج کردن آن از دهان است و بیمار هر زمانی اراده کند می تواند این کار را انجام دهد، در صورتی براکت ها این گونه نیستند و بعد از قرار گرفتن در دهان، خروج آن بدون کمک متخصص ارتودنسی ممکن نیست. ولی بیمار باید توجه داشته باشد که اگر دوست دارد نتیجه دلخواه خود را بگیرد، دستگاه متحرک را فقط هنگام خوردن غذا و تمیز کردن دندان ها  باید خارج کرده و سپس بالافاصه در دهان قرار دهد.اگر کمتر از زمان مورد نظر در دهان قرار داشته باشند، درمان طولانی تر خواهد بود.
افرادی که از مزایای ارتودنسی متحرک استفاده می کنند کمتر نیاز به مراجعه به ارتودنتیست پیدا می کنند تا کسانی که از براکت ها استفاده می کنند. البته ناگفته نماند که این نوع درمان گران تر از ارتودنسی با استفاده از براکت ها می باشد ولی نکته حائز اهمیت اینجا ست که راحتی آن قیمت ارتودنسی بالای را کمرنگ تر می کند.

هزینه

هزینه ارتودنسی فک بالا و پایین بستگی به میزان مشکل و نوع ارتودنسی دندان دارد. در صورتیکه درمان‌های مرحله اول با پلاک‌های متحرک انجام شود هزینه ی ارتودنسی کمتر خواهد بود، البته بسته به شدت مشکل و تعداد پلاک‌های مورد استفاده هزینه ارتودنسی متحرک متفاوت خواهد بود. همچنین هزینه ارتودنسی متحرک از منطقه به منطقه دیگر نیز متفاوت خواهد بود.

بیشتر افراد فکر می کنند ارتودنسی فقط به خاطر زیبایی انجام می شود، در حالی که این درمان برای سلامتی دهان ضروری می باشد و نیز طرح لبخند بهتر و جذاب تری پیش رو دارد.
درمان های ارتودنسی مثل استفاده از براکت ها برای منظم کردن دندان هایی که کج شده و یا به درستی کنار هم قرار نگرفته اند، همچنین سفید شدن دندان ها استفاده می شود. با استفاده از ارتودنسی می توان این مشکلات را رفع نمود. تمیز کردن دندان های کج، کار سختی می باشد و همین موضوع با گذشت زمان موجب پوسیدگی دندان ها شده و یا بیماری های لثه را به دنبال خواهند داشت. این کار از همان آغاز کودکی می تواند باعث جلوگیری از آسیب های دندانی در بزرگسالی شود.

ارتدونسی کودکان

در دوران کودکی بسیاری از ناهنجاری های دندانی فکی قابل تشخیص هستند. با این وجود درمان هر کیسی در سن و شرایط معینی قابل انجام است. ارتودنسی کودکان می تواند جنبه پیشگیرانه داشته باشد. از اینرو ممکن است سبب کاهش هزینه ارتودنسی، رفع سریعتر مشکل، کیفیت بهتر نتیجه درمان و کاهش طول دوره درمان فعال ارتودنسی گردد.
به علل مختلف مانندِ کجی، هم پوشانی دندان‌ها، ازدحام دندان‌ها یا «مال اکولوژن» (اختلاف در اندازه فک بالا و پایین که سبب بد بسته شدن دهان می‌شود)، کودکان ممکن است به انواع ارتودنسی کودکان نیاز پیدا کنند. وقتی فک بالایی از پایینی بزرگ‌تر است، «اُوِر بایت» نامیده می‌شود و در حالت عکس «آندِر بایت» است.
گاهی مشکلات فک و دندان پیامدِ پوسیدگی دندان را در پی دارد و کودک دندان خود را زود از دست می‌دهد. گاهی این مشکلات به سببِ تصادفات و عادت‌های بد مانندِ مکیدن شست ایجاد شده‌اند؛ اما در اکثر موارد ارثی هستند. پس اگر فردی در خانواده شما به ارتودنسی نیاز داشت به احتمال زیاد فرزندان شما نیز به این درمان نیاز پیدا خواهند کرد.

دندانپزشکِ کودک شما اولین کسی است که مشکل فرزندتان را طی ویزیت هایِ منظم درک می‌کند و به شما پیشنهاد می‌کند تا به یک ارتودنتیست مراجعه کنید تا او نوعِ وسیله لازم برای اصلاح دندان هایِ کودکتان را تشخیص دهد.

مزایای درمان ارتودنسی اطفال

•    افزایش اعتماد به نفس با بهبود زیبایی صورت
•    تامین فضا برای دندانهای در حال رویش یا نامنظم
•    ایجاد تناسب صورتی از طریق هدایت رشدی فک
•    کاهش ریسک شکستن دندانهای بیرون زده جلویی
•    حفظ فضای دندانهای دائمی نروییده
•    کاهش احتمال کشیدن دندان
•    کاهش احتمال نیاز به جراحی فک و جراحی  زاویه دار کردن صورت
•    ارتقاء سلامت لثه و نسوج نگهدارنده دندان ها
•    کاهش طول درمان با دستگاههای ثابت
زمان آغاز ارتودنسی در کودکان
در حال حاضر امکان انجام درمان های ارتودنسی پیشرفته ای برای کودکان ۷ تا ۱۱ ساله وجود دارد که می توانند نتایج سودمندی بالاخص در موارد ناهنجاری های فکی به همراه داشته باشند. درمان این دسته از مشکلات نسبت به سنین بالا که فکین و صورت کاملا” تکامل یافته اند می تواند سبب بهبود و یا دست کم جلوگیری از بدتر شدن آن گردد. بدین ترتیب درمان زودهنگام مشکلات فکی ضمن حذف یا تسهیل درمان اضافه در آینده سبب صرفه جویی در هزینه ارتودنسی دندان کودکان خواهد شد.
از آنجا که دندانهای اطفال در این سنین هنوز به طور کامل نروییده اند، می توان روند تکامل دندان ها را از جلو به عقب و از سمتی به سمت دیگر ارزیابی نمود و هرگونه مشکلی را در امر رویش دندانها در مراحل اولیه تشخیص داد.

وسایل مورد استفاده در ارتودنسی دندان کودکان به خودی خود نمی‌توانند باعث ایجاد آسیب و عوارض ارتودنسی دندان کودکان شوند، اما تمیز کردن ضعیف آن‌ها و استفاده زیاد از مواد غذایی شیرین و نوشیدنی‌ها می‌تواند آسیب جدی به دندان‌ها وارد کند. به همین خاطر لازم است دندان‌ها و لوازم ارتودنسی به کار رفته در دهان با دقت زیاد و بطور منظم تمیز شوند، تا عوارض ارتودنسی دندان  ثابت برای دندان نها به وجود نیاید.

زمان  اولین مراجعه به ارتودنتیست؟

ملاقات‌های منظم دندان‌پزشكی از ابتدای رویش دندان‌های شیری كودك ضروری است. با رویش اولین دندان دائمی یعنی دندان آسیای اول یا دندان 6، حتی باید مراقبت بیشتری از دندان‌ها صورت گیرد. این دندان بلافاصله بعد از آخرین دندان شیری و در حدود 6 سالگی رویش می‌یابد و بیشترین احتمال ابتلا به پوسیدگی را دارد. آنچه بسیار اهمیت دارد این است كه حتی بچه‌ای كه از نظر كلی هیچ دندان خرابی ندارد و بهداشت بسیار خوبی هم دارد، بهتر است در 6-5 سالگی حتما یك چك‌‌آپ ارتودنسی انجام دهد كه در آن زمان اگر مشكلی وجود دارد تشخیص داده شود. پایشی كه هنگام ورود به مدرسه برای بچه‌ها انجام می‌شود بهتر است شامل دندان‌پزشكی هم باشد و در آن زمان اگر در رشد استخوانی مشكلی وجود داشته باشد چون هنوز زمان كافی برای رشدش وجود دارد، می‌توان تغییراتی در آن داد.

از جمله ناهنجاری هایی که در سنین پایین و اطفال قابل درمان و کنترل هستند عبارتند از :

- جلو بودن فک پایین یا عقب بودن فک بالا
بهترین سن درمان این ناهنجاری زیر ۸ سال و با تکمیل رویش دندانهای ثنایای بالا می باشد. البته تا زیر سن ۱۳ سال هم گفته می شود امکان مداخله اصلاح رشد در این زمینه وجود دارد. به طور معمول برای درمان این ناهنجاری از فیس ماسک استفاده می شود.
- عقب بودن فک پایین
بهترین زمان اصلاح هدایت رشد فک برای درمان این مشکل، یک سال قبل از بلوغ جنسی بیمار می باشد. به طور میانگین این زمان در دختر خانم ها بین ۱۰ تا ۱۱ و در آقا پسرها بین ۱۱ تا ۱۲ سالگی است. برای درمان این ناهنجاری از هدگیر و یا دستگاه فانکشنال کمک گرفته می شود.
- تنگی فک بالا
بهترین سن درمان این ناهنجاری قبل از استخوانی شدن درز میانی فک بالا (قبل از ۱۳ سالگی) است. در بیمارانی که تنفس دهانی دارند بیشتر به چشم می خورد. درمان آن تعریض فک بالا توسط دستگاههای اکسپندر فک نظیر پیچ هایرکس می باشد. به گونه ای که کام از ناحیه درز کامی به خوبی باز شده و تنگی فک بالا برطرف می گردد.
- اپن بایت
این ناهنجاری می تواند ناشی از مشکل ژنتیکی و یا محیطی (مکیدن انگشت، تنفس دهانی و …) باشد. در دوران کودکی به دلیل رشد سریع فک می توان به کمک پلاک های متحرک خاصی اقدام به کنترل رویش دندانهای عقبی و تسهیل رویش دندانهای جلویی به منظور بستن فاصله عمودی بین دندانها نمود.
- افتادن زودهنگام دندان شیری
یکی از شایعترین دلایل محیطی نامرتب درآمدن دندانهای دائمی، کشیدن یا افتادن زودهنگام دندانهای شیری است، زیرا دندانهای شیری فضای لازم برای رویش دندانهای دائمی را نگه می دارند. بهترین درمان در این موارد استفاده پیشگیرانه از فضا نگهدار ارتودنسی می باشد.

هزینه

  اگر هزینه ارتودنسی برای شما مسأله است، مشکل فرزندتان ارزش صبوری برای یافتن یک ارتودنتیست منصف را دارد. این فقط یک مسأله زیبایی نیست، بلکه مسأله سلامت دهان فرزند شما برای یک عمر است.

يكی از مهمترين درمان های دندانپزشكی زيبايی، فیسینگ دندان است. فیسینگ دندان يك لايه بسيار نازك سراميكی و يا كامپوزيتی است كه روی سطح جلويی دندانها چسبانده می شود.
فیسینگ دندان براي اصلاح بدشكلی – بدرنگی ، رفع زردی دندان  - شكستگی – ترك خوردگی – ويا كجی دندانها ونيز برطرف كردن فاصله بين دندانها كاربرد دارند. گاهی اوقات فیسینگ ها ميتوانند جايگزين مناسبی براي درمان ارتودنسی نيز باشند و بعنوان درمان راحت تر و مطمئن تر و سريعتر و كم هزينه تری مورد استفاده قرار بگيرند.
در فیسینگ ۶ تا ۸ و یا بیشتر از دندانهای جلوئی فک بالا و پایین مورد این عمل زیبایی قرار می گیرد.

هدف از فیسینگ دندان:

هدف از این درمان سفید کردن دائمی دندان ها ، اصلاح بدشکلی های دندانی و در نهایت ایجاد یک لبخند زیبا با حداکثر سفیدی و درخشندگی دندان ها و تناسب بسیار عالی سایز آنها با لب و گونه بیمار می باشد.
از دیگر موارد درمانی در این حوزه می توان به جایگزین کردن دندان های از دست رفته بدون نیاز به تراش دندان های مجاور و یا انجام عمل جراحی جهت ایمپلنت دندان انجام می شود که در یک جلسه بوده و بیمار بعد از گذشت زمانی کمتر از ۱ ساعت دارای دندان در فضای بی دندانی خویش می شود.

 در چه مواردی برای تامین زیبایی دندان استفاده ازفیسینگ را به بیمار توصیه می شود؟

وقتی دندان ها نامرتب ، فاصله دار ، کوتاه ، بدشکل و نامتناسب با چهره بیمار هستند یا وقتی تغییر رنگ دندان از نوعی است که به روش های سفید کردن یا بلیچینگ جواب نمی دهد یا در یک اصطلاح کلی وقتی نیاز به اصلاح طرح لبخند بیمار وجود دارد با ونیرها به زیباترین وجهی می توان این کار را انجام داد .

عوارض احتمالی فیسینگ عبارتند از :

۱ – حساسیت تاخیری پس از درمان: مانند هر ترمیم دیگری احتمال ایجاد حساسیت به سرما و گرما پس از درمان وجود دارد که البته پس از گذشت مدت زمان کوتاهی این مشکل برطرف می‌شود .
۲ – شکستگی فیسینگ: اگر اصول اولیه انتخاب بیمار برای درمان فیسینگ به درستی مورد نظر قرار گرفته باشد و بیمار هیچ گونه کنترااندیکاسیونی در مورد درمان فیسینگ نداشته باشد احتمال شکستگی ترمیم بسیار کاهش می‌یابد اما از بین نمی‌رود. چون در طول عمر درمان فیسینگ بیمار نقش اساسی ایفا می‌کند . بیمار باید از برخی عادات غذایی خود مانند گاز زدن غذاهای سفت، جویدن یخ و … خودداری کند تا طول عمر درمان افزایش یابد. اما در صورتی‌که فیسینگ کامپوزیتی یا سرامیکی دچار پریدگی شود، با کامپوزیت فابل ترمیم و اصلاح است .
۳ – تغییر رنگ لبه‌ای لامینت: تغییر رنگ لبه‌ ای در فیسینگ  در طی زمان کاملا بستگی به مواد رنگی مورد مصرف بیمار مانند چای، قهوه و یا کشیدن سیگار دارد. به عبارتی هرچه این مواد بیشتر مصرف شود احتمال تغییر رنگ در لبه‌های لامینت (لمینت) بیشتر است و اگر بیمار مصرف مواد رنگی را کم کند قابل پیشگیری است .
در تكنيك‌ فیسینگ بايد دندانهايي كه به عنوان زيرساخت استفاده مي شدند در حد يك ميلي متر تراش داده مي شدند كه فضاي كافي براي گذاشتن لامينت فراهم شود.اين نوع درمان، براي دندان ها، بسيار براق، زيبا و پايدار است و در صورتيكه با تكنيك صحيح و درست روي دندان ها قرار بگيرد، هيچگونه ضرر و آسيبي را براي دندانها ايجاد نمي كند.اين درمان (فیسینگ) برخلاف روش بليچينگ هيچگونه حساسيتي براي دندانهاي فرد ايجاد نمي كند و رنگ دندان ها در اين تكنيك غيرقابل برگشت و همواره به همان رنگ باقي مي ماند.

تفاوت فیسینگ و روکش:

یکی از تفاوت‌های اساسی میان فیسینگ و روکش‌های دندان، مقدار سطحی از دندان است که هر یک پوشش می‌دهند.

• روکش‌ها عموماً تمامی دندان را احاطه می‌کنند (یک روکش کاملاً سطح دندان را می‌پوشاند و در زمان نصب آن، در مقایسه با نصب ونیر، مقدار بسیار بیشتری از دندان تراشیده می‌شود). معمولاً ضخامت روکش‌های دندان ۲ میلی‌متر یا بیشتر است.

• ونیرها تنها سطح جلویی دندان را پوشش می‌دهند. آن‌ها بسیار نازک بوده و عموماً ضخامتی معادل ۱ میلی‌متر یا کمتر دارند.

از سری مطالب پزشکی عمومی و غیر تخصصی سایت (اطلاعات  عمومی و غیر تخصصی پزشکی برای افزایش دانش سلامت  و اطلاعات عمومی پزشکی بازدیدکنندگان)